به نام خدا .  شهادت امام موسی بن جعفر (که جانم فدایش باد ) را تسلیت عرض میکنم.

معمولا تصور اشتباهی از چهره و قامت ائمه،‏ رفتار و منش ائمه در ذهن ما جای گرفته است. وقتی از اهل بیت سخن گفته می شود به جای اینکه ذهن ما به روح پاک و ملکوتی و الهی آنان متوجه شود، به ظاهر آنان گرایش پیدا میکند.

ظاهر اهل بیت ، نوع پوشش آنان، شبیه مردم عادی دوران خودشون بوده. نمی دونم چرا وقتی نام اهل بیت برده می شه. فوری یه انسان نورانی که از شدت نور نمی شه صورتش رو دید،‏ در ذهن ما تداعی میشه. در حالی که اون مرد عرب وارد بیت الله الحرام شد و سراغ پیامبر را گرفت. وقتی گفتند یکی از همان چند نفر است. نتوانست بین آنان،‏پیامبر را تشخیص دهد.

یادم نمی ره در مورد زندگی امام رضا (علیه السلام ) که مطالعه میکردم به این نکته برخوردم که وقتی امام رضا می خواست نماز عید را آغاز کند و از منزل خارج شد ، دست خود را به آسمان بلند می کرد و با صدای بلند تکبیر می گفت. و مردم را به حضور دعوت میکرد. اما در سریال امام رضا ، مردی را نشان داد که به آرامی در حال حرکت است و هیچ نمیگوید؟ (که البته به تصور ذهنی ما از اهل بیت بر میگردد)

ظاهر اهل بیت هم همینطور. مثلا در مورد امام موسی بن جعفر ( که جانم فدایش باد ) آمده که مردی بلند قامت ،‏لاغر اندام و سیه چرده بود. و محاسنی انبوه داشت.

آنچه که اهل بیت را از مردم معمولی جدا میکند،‏ ظاهر آنان و نوع پوشش آنان نیست. بلکه روح متصل به معشوق (خدا) و ارتباط با اوست . امامت آنهاست که از دیگران ممتاز می شوند. و عصمت آنان.

نکته دیگر در مورد زندگی امام هفتم این است که این امام همام در سه نوبت مدت 7 سال زندانی کشید، تنها روایت نادری است که 14 سال را بیان میکند. هر چند اسیر گرفتن و به زندان انداختن امام معصوم، یکساعتش هم ظلم بیشماری است. اما حضرت جمعا مدت 7 سال در زندان به سر برد.

منابع: العبد الصالح، تالیف شیخ محمد فاضل المسعودی، انتشارات زائر؛ تحلیلی از زندگانی امام موسی بن جعفر(ع)، محمدباقر شریف قرشی

در پناه حق باشید